هنگامی جرم خیانت در امانت کارت بانکی تحقق می یابد که شخص دارنده کارت به علل گوناگونی که خود قادر به استفاده نیست، کارت را با همه اطلاعات برای استفاده مشخص به امین می سپارد، ولی امین از مبلغ موجود در کارت استفاده ناروا کرده و موجب ورود ضرر به دارنده کارت می گردد، در غیر این صورت مصداق خیانت در امانت نبوده و می تواند تحت عناوین مجرمانه سرقت یا کلاهبرداری مورد تعقیب قرار گیرد.
ماده ۶۷۴ قانون مجازات اسلامی بیان می دارد: « هرگاه اموال منقول یا غیرمنقول یا نوشته‌هایی از قبیل سفته و چک و قبض و نظایر آن به عنوان اجاره یا امانت یا رهن یا برای و‌کالت یا هر کار با اجرت یا بی اجرت به کسی داده شده و بنابراین بوده است که اشیاء مذکور مسترد شود یا به مصرف معینی برسد و شخصی که آن اشیاء نزد او بوده آنها را به ضرر مالکین یا متصرفین آنها استعمال یا تصاحب یا تلف یا مفقود نماید به حبس از سه ماه تا یک سال و شش ماه محکوم خواهد شد.»
بنابراین در صورت وجود چهار عامل می توان اذعان داشت که جرم خیانت در امانت محقق گردیده است، در غیر این صورت هر عملی جرم نخواهد بود. این چهار مورد عبارتند از: تصاحب، ‌استعمال ، ‌گم کردن و تلف کردن.
تصاحب مال امانی
 تصاحب کردن یعنی امینی که مال به وی سپرده شده است با مال امانی رفتاری کند که انگار در مالکیت خود اوست.‌ به عنوان مثال آن را بفروشد و یا هدیه دهد و یا اینکه مالک اصلی مال وقتی مال را مطالبه می ‌کند، آن را بازنگرداند. حتما بایستی شخصی که خیانت در امانت می‌ کند، قصد به تصرف در آوردن مال به ملکیت خود را داشته باشد و این قصد را در عمل با انجام اعمالی که بیان کردیم نشان دهد.

هنگامی که امین مال امانی را به تصرف خود در می آورد، نیازی نیست که حتما این تصاحب ‌کردن مدت زمانی طول بکشد تا بگوییم این عنصر رخ داده است، بلکه در همان لحظه اول خیانت در امانت واقع می ‌شود. پس ندادن مال امانی به مالک اصلی آن پس از ابلاغ اظهارنامه رسمی، نشان‌ دهنده تصاحب مال توسط امین می باشد .
لازم است شخصی که مالش را نزد امین به امانت سپرده است، آن را مطالبه نماید و امین، مال او را به وی پس ندهد تا بگوییم خیانت در امانت رخ داده است. امین بایستی قصد تصاحب آن را داشته باشد که همان سوء‌نیت است. با پشیمانی امین بعد از تصاحب کردن مال امانی، جرم خیانت در امانت منتفی نمی گردد.
استعمال مال امانی

مقصود از استعمال یا استفاده کردن از مال امانی همان استفاده ای بوده که مورد نظر مالک مال نیست که در عالم حقوق به آن استفاده ناروا می گویند. به عنوان مثال، فردی ماشین خود را به دیگری قرض می دهد تا به دکتر برود، ولی او برای منزل در حال ساختش با ماشین مصالح حمل می کند. لازم به ذکر است که لازم نیست هر استفاده ناروایی مال را از بین ببرد، امکان دارد مال باقی بماند، اما خیانت در امانت نیز محقق شود.

اتلاف مال امانی
هنگامی که امین از روی عمد و با سوء نیت مالی که به وی سپرده شده تلف کند و رد مال را به صاحبش انجام ندهد، نه این که مال امانی در اثر سیل و زلزله و یا حوادث قهری تلف شده باشد، اتلاف مال صورت گرفته است. تلف کردن عمدی امین چه نسبت به کل مال باشد و یا بخشی از آن، خیانت در امانت محسوب می گردد.
در تلف کردن مال امانی تفاوتی ندارد که خیانت در امانت توسط امین شخصا صورت گیرد و یا غیر ‌مستقیم باشد.
مفقود کردن مال امانی
زمانی که امین بدون اینکه مال را تلف کند، نگذارد که مالک نتواند به مالی که به وی سپرده است دسترسی یابد.
با توجه به موارد ذکر شده، عنصر اصلی تحقق جرم خیانت در امانت که در تمامی آن ها مشترک بود سپردن مال از طریق خود مالک به امین بود و اگر وصف سپردن نباشد، اصلا خیانت در امانت محقق نیست.