یکی از جرم های غیر قابل گذشت، جرم آدم ربایی است که خیلی از اشخاص تصور می کنند احکام سرقت برای آن در نظر گرفته می شود. اما جرم آدم ربایی، یک جرم مجزا بوده و چنانچه فردی اقدام به ارتکاب آن نماید با حکم مجازات شدیدی روبرو می شود.
جرم آدم ربایی
امنیت و آرامش مردم در جامعه اهمیت زیادی دارد و کسی حق سلب آن با هیچ عملی را ندراد. یکی از مواردی که قانون گذار با هدف تامین امنیت اشخاص جامعه، جرم انگاری نموده است موضوع آدم ربایی می باشد.
بر اساس ماده ی 621 قانون مجازات، چنانچه فردی، دیگری را به زور و تهدید و یا به هر شکل دیگری بدون رضایت او بدزدد یا پنهان کند، جرم آدم ربایی به وقوع پیوسته و مرتکب با مجازات آدم ربایی مواجه می شود. البته جهت وقوع جرم آدم ربایی، قصد و نیت مرتکب هم اهمین زیادی دارد. به این معنا که شخصی که اقدام به این عمل می نماید بایستی با آگاهی و هدف ضرر و آسیب رساندن به دیگری این کار را انجام دهد.
ماده ی 621 قانون مجازات در رابطه با مجازات آدم ربایی بیان می کند :
" هر شخصی با هدف مطالبه ی پول یا مال یا با هدف انتقام یا هر هدف دیگری، به عنف یا تهدید یا حیله یا به هر شکل دیگر، خودش یا به وسیله ی دیگری، فردی را برباید یا پنهان کند، اگر ارتکاب جرم به عنف یا تهدید باشد، به حبس درجه 4 وگرنه به حبس درجه 5 محکوم می گردد.
چنانچه سن مجنی علیه کمتر از 15 سال باشد یا دزدیدن توسط وسایل نقلیه صورت گیرد یا به مجنی علیه آسیب جسمی یا حیثیتی وارد گردد، مرتکب به حداکثر مجازات محکوم می شود و در صورت ارتکاب جرایم دیگر به مجازات آن جرم هم محکوم می‌ شود. "
بر اساس این ماده، مجازات آدم ربایی در مواردی که آدم دزدی بدون زور و تهدید و وسیله نقلیه صورت گرفته باشد، حبس از دو تا پنج سال می باشد و در مواردی که با زور و تهدید باشد، حبس بین پنج تا ده سال خواهد بود. و نیز در مواردی که آدم ربایی با وسیله ی نقلیه یا با آسیب جسمی یا حیثیتی انجام گیرد یا سن مجنی علیه کمتر از پانزده باشد، حداکثر حبس مجازات آدم ربایی یعنی ده سال اعمال می گردد.
جنبه ی عمومی جرم آدم ربایی
جرایم در قانون به 2 گروه جرایم قابل گذشت و غیر قابل گذشت تقسیم می گردند. جرم قابل گذشت، جرمی بوده که جهت آغاز تعقیب و رسیدگی به آن و صدور حکم مجازات به شکایت شاکی خصوصی احتیاج ارند و بدون شکایت شاکی تعقیب و رسیدگی به آن امکان پذیر نیست و جرم غیر قابل گذشت، جرمی بوده که با نظم عمومی جامعه سر و کار دارد یعنی جنبه عمومی داشته و برای آغاز رسیدگی، احتیاجی به شکایت شاکی خصوصی نیست
در جرایمی که جنبه ی عمومی یا غیر قابل گذشت دارند برعکس جرایم قابل گذشت، گذشت شاکی در از بین رفتن مجازات موثر نیست و تنها یکی از جهات تخفیف به شمار می رود. آدم ربایی هم یکی از جرایم غیر قابل گذشت بوده که حتی با گذشت شاکی، حبس که جنبه ی عمومی جرم می باشد برای آن اعمال می گردد و بر این طبق، مجازات آدم ربایی از نظر جنبه ی عمومی آن حبس می باشد.
ولی با نظر به ماده ی 38 قانون مجازات، مقدار مجازات حبس جرایم غیر قابل گذشت مثل جرم آدم ربایی در صورت وجود جهات تخفیف که گذشت شاکی هم یکی از آن ها می باشد، 1 تا 3 درجه، وابسته به مقدار حبس و درجه ی آن قابل تخفیف و کاهش است.